Door kleine fragmenten van de wereld en cultuur uit te drukken door middel van kleine kaders, heeft fotografie de kracht om zowel cultuur te documenteren als er een product van te zijn. Door cultuur weer te geven en te produceren, worden foto's in feite kleinere cultuurlandschappen en portretten: objecten en onderwerpen tegelijk. Hoewel het gereedschap van de machine de foto's een schijn van objectiviteit geeft, kan dit misleidend zijn omdat het persoonlijke en artistieke perspectief de subjectiviteit van de fotograaf weerspiegelt. Vandaar de naam van dit artikel, cultuurlandschappen.
Geschreven door: Min Hanna.
Het doel is om te illustreren hoe belangrijk het is dat fotografie enerzijds een hulpmiddel is voor het documenteren en belichten van verschillende fenomenen, zoals architectuur, cultuur, erfgoed, stadsuitbreiding en vele andere. Terwijl het een historisch verslag biedt van de verdwijnende wereld en zijn heden, aan de andere kant en door de kijk van andere mensen op deze verschijnselen te verrijken door de herpresentatie van de auteur, stelt het perspectieven op de toekomst voor.
Fotografie als documentatietool
"De grootste dienst die de architectuur vandaag kan worden bewezen, is de zorgvuldige weergave van de details van het begin van de 12e eeuw tot het einde van de 14e eeuw met behulp van fotografie." - John Ruskin, 1869.
In de beginjaren van de uitvinding van de fotografie droomden mensen ervan nieuwe manieren te vinden om te benadrukken wat het menselijk oog niet kan waarnemen door het meeste uit fotografie te halen als hulpmiddel voor representatie. Het maakte het voor individuen, vooral architecten, gemakkelijk om specifieke kenmerken in hun werken tot uitdrukking te brengen. Ze toonden zelfs een enorme interesse in hoe hun gebouwen op foto's werden weergegeven en sinds de uitvinding van de fotografie zijn architectuur en landschap de meest gefotografeerde onderwerpen. Bovendien begonnen fotografie en andere mechanische middelen mettertijd de conventionele methoden van visuele representatie over te nemen, zoals tekenen, schilderen en beeldhouwen. Fotografie is erin geslaagd zichzelf te laten zien als een krachtig instrument voor architectuur, omdat samen met de pers foto's van gebouwen voor de hele wereld toegankelijk werden.
In de 19e eeuw werd de behoefte aan nauwkeurige documentatie van architectuur gezocht vanwege haar eerlijkheid en nauwkeurigheid. Dit was van fundamenteel belang voor de overwegingen van historici en restaurateurs over functionaliteit, restauratie en stijl, aangezien handtekeningen allemaal subjectief waren en, afhankelijk van het talent of oordeel van de vakman, fotografie voldeed aan deze behoefte. Dienovereenkomstig had fotografie als hulpmiddel voor het documenteren van architectuur de overhand; het bood historici en architecten een nauwkeurige weergave en gedetailleerde documentatie, waardoor vooroordelen en subjectiviteit meer werden beperkt dan enige handtekening ooit zou kunnen.
Daarnaast dienden architectuurfoto's als inspiratie voor ontwerpen en tekeningen. Fotografie werd bijvoorbeeld gebruikt om historische kenmerken toe te passen op de nieuwe gebouwen, zoals in de herlevende architectuurbeweging. Bovendien bood fotografie westerse mensen de mogelijkheid om stijlen en tradities te ontdekken die onbekend waren met hun geografische ligging en moeilijk toegankelijk waren, zoals Egypte en het Midden-Oosten. Het aantal fotografische studies over het Midden-Oosten en niet-Europese landen in het algemeen nam enorm toe, vooral sinds de Napoleontische verovering van Egypte, gezien de rijkdom aan oude monumenten van het land. Dienovereenkomstig was het toerisme dat de eisen aan architectuurfotografie verhoogde en dit leidde omgekeerd tot een sterke groei van culturele kaders met betrekking tot de opkomende toeristische sector.
Tegelijkertijd werd architectuurfotografie beschouwd als een van de essentiële bronnen voor het behoud en de restauratie van historische gebouwen. Een levendig voorbeeld hiervan zijn de restauraties van de Notre Dame in Parijs door Viollet le Duc in 1847; in feite, toen hij de opdracht kreeg om het restauratieproject uit te voeren, verzocht hij de productie van verschillende fotocampagnes vanwege de nauwkeurigheid ervan om de restauratiewerkzaamheden zorgvuldig te documenteren en vervolgens de verbetering ervan te evalueren.
In de 20e eeuw bleef fotografie haar functie vervullen als realistische reproductie van werkelijke architectonische objecten. Het was een belangrijk aspect van het modernisme toen architecten fotografie niet alleen begonnen te gebruiken om te documenteren, maar ook om hun werk te presenteren om conceptuele ideeën uit te drukken. Het Salk-instituutscentrum van Louis Kahn werd bijvoorbeeld op grote schaal toegankelijk gemaakt voor publieke erkenning door de beroemde foto's van Ezra Stoller, waardoor het voor de meesten van ons onmiddellijk herkenbaar is. Dankzij hem wordt de moderne architectuur herinnerd door zijn foto's.
Fotografie als hulpmiddel voor persoonlijke expressie
''Je ziet wat je denkt, je ziet wat je voelt, je bent wat je ziet als je met de camera anderen kunt laten zien - dat is fotografie.'' - Ernst Hass.
Ik geloof dat de kracht van het visuele verhaal ons een nieuw en ander perspectief biedt, bevrijd van bepaalde beperkingen. Het geeft ons een nieuw begrip van verschillende aspecten van het leven die ons diepgaand zouden kunnen veranderen. Foto's kunnen effectief documenteren en communiceren op een ander niveau dan dat van schrijven. Daarom ben ik geïnteresseerd in foto's die steden en hun culturen vertegenwoordigen. In feite realiseerde ik me als architect dat het grootste deel van mijn architecturale kennis werd bereikt door middel van fotografische afbeeldingen. Deze ervaring, geleid door een passie voor fotografie, heeft geresulteerd in mijn betrokkenheid bij architectuur en landschapsfotografie. Als fotograaf heb ik altijd mijn ogen gevangen gevonden door de stedelijke sociale verschijnselen die ontstaan door interacties tussen mensen, architectuur en natuur.
Stedelijke architectuurfoto's (UAP)
Urban Architecture Photos (UAP) is een architectuur- en stadsfotografie-praktijk in Caïro, Hyderabad en Milaan, die werkt aan architectuur, interieur en stadslandschap.
We zien, Rahul en ik, dat onze beoefening het resultaat is van onze rijke culturele achtergronden in Egypte en India. Omdat we allebei een passie hadden voor het documenteren van erfgoed, sociale, culturele tradities door middel van architectuur, verbond dit pad ons in een ander rijk land in architectonisch erfgoed, Italië, en markeerde het de geboorte van UAP.
In UAP documenteren we niet alleen architectuur en de gebouwde omgeving, maar we willen ook het erfgoed laten zien dat het herbergt, wat betekent dat steden hier stedelijke ruimtes zijn die architectuur, traditie en cultuur omvatten. Het gebruik van het fotografische medium wordt ondersteund door ons geloof in het delen van kennis, niet alleen over onderzoek, artikelen of data-analyse, maar ook door middel van een eenvoudig fotografisch beeld met een klein, vriendelijk bijschrift. Naar onze mening verzendt en levert dit proces mensen (geen architecten, geen planners of onderzoekers) in veel en verschillende beroepen sneller en gemakkelijker dan het lezen van een artikel. We hebben een succesvol voorbeeld van degenen die fotografie gebruiken als hulpmiddel voor hun werk. Mooie bestemmingenis bijvoorbeeld een wereldwijd creatief en mediabureau dat zich richt op het vermarkten van reisbestemmingen en steden; ze streven ernaar om te reizen en andere culturen en naties te zien, dus waarom maken we het mensen niet gemakkelijk?
Case study 01 - The Handsome Gesture
'The Handsome Gesture' (Italië) onderzoekt de stedelijke situatie en illustreert de impact van Covid-19 op de stad Mantua als nederzetting die gekenmerkt wordt door haar openbare ruimte.
Het project is een visueel verhaal over het stedelijke / sociale landschap van Mantua, dat zich concentreert op de verkenning van een andere relatie tussen de gebouwen, mijn kijk op een stedelijk rijk historisch gelegen in de huidige tijd, en een illustratie van hoe Covid-19 niet alleen de mensen maar ook op onze steden als prominente openbare ruimte.
Case study 02 - Minaretten die je in Al-Muizz Street ziet lopen
Al-Muizz Street, de beroemdste straat in het oude Caïro, is waar je verschillende soorten en stijlen van architectuur zult zien. Het maakt deel uit van het historische Caïro, ook wel islamitisch Caïro genoemd, dat sinds 1979 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat vanwege zijn culturele waarde.
'Minaretten die je in de Al-Muizzstraat ziet lopen' wil de diversiteit van deze bouwstijlen in deze straat laten zien. Dit zijn drie verschillende minaretten in drie verschillende stijlen uit drie verschillende tijdperken.
- 01. Minaret van de Al-Aqmar-moskee, Fatimid-architectuur, 1125-26.
- 02. Koepel en minaret van Madrasa en Khanqah van Al-Sultan Al-Zahir Barqouq-architectuur, Bourji Mamluk, 1384-86.
- 03. Minaret van de Al-Selehdar-moskee, Ottomaanse architectuur, 1839.
Ik zie de stad als een heel organisme en daarom ben ik geïnteresseerd in foto's die de culturele, sociale en stedelijke aspecten van de stad onderzoeken en vertegenwoordigen. Ik denk dat de geest van elke stad wordt samengevat door deze interacties, en naar mijn mening weerspiegelen deze interacties haar identiteit.
Over de auteur
Mijn naam is Mina Hanna; Ik ben een Egyptische architect, beeldmaker en recent afgestudeerd in architectonisch ontwerp en geschiedenis van Politecnico di Milano.
- E-mail: mina.n.naguib@gmail.com
- Website: www.urbanarchitecturephotos.com
- Instagram: @mina_naguib en @stadsarchitecten