Een verloren middeleeuwse sacristie die werd gebruikt door 13e-eeuwse monniken is blootgelegd op het terrein van Westminster Abbey samen met de botten van honderden, zo niet duizenden, begraven lichamen.
"Je moet wel oppassen waar je loopt", zei archeoloog Chris Mayo, wijzend naar een schedelfragment dat uit de zandgrond steekt. "Je kunt vanaf de grond zien dat er overal graven zijn." Mayo heeft een team geleid dat aan het archeologische project werkte, een van de grootste op de site. Het doel van het project was het blootleggen van de funderingen van de Grote Sacristie op de North Green, tegenover de drukke Victoria Street. De sacristie werd in de jaren 1250 gebouwd door Hendrik III tijdens zijn reconstructie van de abdij die werd gebouwd door Edward de Belijder. Voordien werd de site gebruikt als begraafplaats voor monniken, van wie er één nog in opmerkelijke staat verkeert. De sacristie werd herbestemd als woonhuis en in 1740, in een gevaarlijke staat, werd het afgebroken.
Het werd later ontdekt en opgenomen in 1869 in een project onder leiding van de beroemde architect Sir George Gilbert Scott, wiens gebouwen onder meer het Midland Grand Hotel op het station St Pancras in Londen omvatten. Op dat moment was hij de Abbey's Surveyor of the Fabric. Het team van Pre-Construct Archeologie werkt sinds januari, met een lockdown-onderbreking van drie maanden, om de site beter te begrijpen als onderdeel van een groter bouwproject.
De Westminster-abdij wilde een gebouw op de site bouwen om nieuwe verwelkomings-, kaartverkoop- en beveiligingsfaciliteiten te huisvesten, waarvan ze zeggen dat ze bezoekers toelaten om binnen te komen via de grote Grote West Door, de ingang die wordt gebruikt door vorsten en koninklijke bruiden, maar niet het publiek. Mayo zei dat het doel van het volledig blootleggen en vastleggen van de bovenbouw van de Grote Sacristie was bereikt met de duidelijk onthulde fundamenten.
Lees verder over het doel en het proces van de opgraving op The Guardian.