Fulya Baran is een opkomende erfgoedprofessional uit Istanbul, Turkije, wiens belangrijkste focus de deelname van het maatschappelijk middenveld aan erfgoedbeheerpraktijken is. Ze is van mening dat een inclusieve managementbenadering de belangrijkste zorg moet zijn van besluitvormingsprocessen, aangezien cultureel erfgoed invloed heeft op en wordt beïnvloed door verschillende belanghebbenden.
Ze is ook van mening dat georganiseerde en goed geïnformeerde publieksgroepen, bijvoorbeeld ngo's, de sleutelcomponent zijn en zouden moeten zijn in het proces om een impactvolle bijdrage te leveren aan het erfgoedveld in het algemeen. Daarom is ze begonnen met een gratis online nieuwsbrief genaamd Cultureel erfgoed en stad Nieuwsbrief in januari 2021 om het grote publiek te informeren over erfgoednieuws. Deze week bereidt ze zich voor om de 12 te lancerenth editie van de nieuwsbrief en laten we nu met Fulya praten over haar recente initiatief.
Auteur: Levent Tokün
Zou je jezelf kunnen voorstellen, Fulya? Je opleiding, ervaring in het veld, projecten waaraan je hebt gewerkt, etc.
Allereerst wil ik jou en de EHT bedanken voor het feit dat ze mij de kans hebben gegeven om mijn nieuwsbrief te delen op dit geweldige platform.
Ik heb een BA in Management van Boğaziçi University en MA in Cultural Management van Istanbul Bilgi University. Mijn masterscriptie ging over de rol van niet-gouvernementele organisaties in stedelijk erfgoedbeheer. Ik onderzocht participatie door me te concentreren op de rollen van de ngo's die betrokken zijn bij het beheer van stedelijk erfgoed van het historische schiereiland Istanbul. Het concept van participatie is geen nieuw fenomeen in de literatuur en praktijken op het gebied van cultureel erfgoedbeheer.
Het is nog steeds een uitdaging om gewone mensen bij het besluitvormingsproces te betrekken
Ook in Turkije staat participatie sinds 2004 wettelijk op de agenda voor erfgoedbeheer. Het betrekken van gewone mensen bij het besluitvormingsproces is echter nog steeds een uitdaging. Daarom heb ik diepte-interviews afgenomen met vertegenwoordigers van ngo's en ook met een vertegenwoordiger van een openbare instelling om inzicht te krijgen in de lokale dynamiek achter het participatieve managementproces.
Zoals ik weet, waren de bevindingen van het proefschrift sterk gerelateerd aan uw motivatie achter de nieuwsbrief. Dus, kun je me alsjeblieft iets vertellen over de bevindingen van je proefschrift?
Rechtsaf. Wat ik leerde over de uitdagingen waarmee ngo's en openbare instellingen werden geconfronteerd in het participatieve proces, deed me aan dit nieuwsbriefproject denken.
Tegenwoordig vereist het beheer van cultureel erfgoed een multidisciplinaire aanpak en samenwerking tussen belanghebbenden, waaronder de publieke, private sector en het maatschappelijk middenveld. Om aan deze eisen te voldoen, moeten de acteurs allereerst op de hoogte zijn van elkaars werken. Ook moeten specialisten kunnen communiceren met andere specialisten uit diverse disciplines. In Turkije kan men gemakkelijk waarnemen dat een cultureel erfgoed-gecentreerd perspectief op de gebouwde omgeving zowel in de academische wereld als in de media over het hoofd wordt gezien. Bijgevolg hebben actoren een netwerkplatform nodig dat de weg kan effenen voor interdisciplinaire samenwerkingen.
Denk je dat een nieuwsbrief een oplossing kan bieden voor dat soort problemen?
Nou, het is in ieder geval een stap verder voor mij. Ondanks dat ze zich in een communicatietijdperk bevinden, zijn de meeste ngo's niet op de hoogte van elkaars werk. Of openbare instellingen hebben niet de informatie- en operationele capaciteit om verschillende disciplines te brengen om duurzame en inclusieve oplossingen voor cultureel erfgoedsites te creëren.
Ik wil laten zien dat een perspectief waarin het cultureel erfgoed centraal staat, een noodzaak is voor de duurzame ontwikkeling van de stedelijke omgeving
Met de Cultureel erfgoed en de stad nieuwsbrief verzamel ik nieuws uit verschillende disciplines, waaronder architectuur, stedenbouw, archeologie, gebouwde omgeving, kunstgeschiedenis, en groepeer ze in vier categorieën: Wereld, Turkije, Istanbul en het maatschappelijk middenveld. Mijn doel is om te laten zien dat een perspectief waarin het cultureel erfgoed centraal staat, een noodzaak is voor de duurzame ontwikkeling van de stedelijke omgeving.
Tot nu toe zijn de meeste abonnees architecten en stedenbouwkundigen die hun feedback delen door te zeggen dat de nieuwsbrief voor hen nuttig is om het cultureel erfgoed en de stadsagenda te volgen.
Wat wil je met deze nieuwsbrief bereiken in de erfgoedsector?
Ik hoop dat de nieuwsbrief op de lange termijn een gids en inspiratie kan zijn voor de actoren in de erfgoedsector om samen te werken en de talen van andere disciplines te begrijpen.
Is er een soortgelijk initiatief als het uwe in Turkije? Zo ja, waarom verschilt de uwe van de anderen? Zo nee, heeft u internationale voorbeelden die u volgt?
Wat mij inspireerde om met dit soort publicaties te beginnen, is de nieuwsbrief van Kültigin Kağan Akbulut die zich richt op hedendaagse kunst. Hij lanceerde het in 2017 en het was een van de eerste voorbeelden van nieuwsbriefjournalistiek in Turkije. Nu richtte hij een onafhankelijke digitale publicatie "Argonotlar" op over hedendaagse kunst in Turkije. Ik maak ook deel uit van zijn team. Wat betreft nieuwsbriefjournalistiek zijn “Aposto” en “Kapsül” bekende Turkse nieuwsbrieven die ik ook erg succesvol vind. Er zijn echter geen andere nieuwsbrieven over cultureel erfgoed dan degene die ik ben begonnen.
Eindelijk, dankzij jou, hoorde ik over de European Heritage Tribune. Het is een geweldige publicatie en voor mij ook erg nuttig om wat nieuws te gebruiken voor mijn nieuwsbrief.
Denk je dat burgerinitiatieven impact kunnen hebben in de erfgoedsector? Heeft u enkele succesvolle voorbeelden?
Voor het afstudeeronderzoek heb ik geprofiteerd van verschillende internationale richtlijnen en documenten. Een daarvan was "Het Participatory Governance of Cultural Heritage Report of the OMC (Open Method of Coordination) Working Group of Member States 'Experts" (2018) van de Raad van Europa. Wat ik uiteindelijk heb gevonden is in tegenstelling tot de Europese landen, voor het geval van het historische schiereiland is een bottom-upbenadering een krachtige factor die deelname vergemakkelijkt. Met andere woorden, terwijl in Europese landen overheidsinstellingen de starters van deelname zijn, is het maatschappelijk middenveld dat op het historische schiereiland.
Ondanks al het verwoeste en bedreigde erfgoed in Istanbul, was deze bevinding een veelbelovende factor voor mij om actiever te worden in het maatschappelijk middenveld. Nu maak ik ook deel uit van "Adalar the World Heritage Initiative", een burgerinitiatief dat tot doel heeft het culturele en natuurlijke erfgoed van de Prins Eilanden te behouden en te promoten.
Biografie
Fulya Baran studeerde af aan de Boğaziçi-universiteit met een bachelordiploma in management en aan de Bilgi-universiteit met een masterdiploma in cultureel management. Ze werkte op de communicatieafdeling van verschillende musea en kunstgalerijen. Haar teksten over hedendaagse kunst en cultureel erfgoed werden gepubliceerd in "Gazete Duvar", "Hürriyet Kitap Sanat", "Istanbul Art News" en "Argonotlar". Ze is de ledenredacteur van "Argonotlar", een nieuw opgerichte hedendaagse kunstpublicatie in Turkije. Haar masterscriptie gaat over de deelname van ngo's aan het beheer van stedelijk erfgoed door zich te concentreren op het historische schiereiland van Istanbul. Haar onderzoeksgebieden zijn Werelderfgoed, sitebeheer en participatie.
Over de auteur
Levent is een archeoloog, kunsthistoricus en Ambassadeur van Europees erfgoed voor jongeren gericht op cultureel erfgoedpolitiek en musea. Hij behaalde zijn BA in Archeologie en Kunstgeschiedenis aan Koç University, Turkije, waar hij ook een semester in het buitenland doorbracht aan Trinity College Dublin, Ierland, als uitwisselingsstudent, en later voltooide hij zijn dubbele MA in Werelderfgoedstudies aan de Brandenburg. University of Technology Cottbus-Senftenberg, Duitsland en in cultureel erfgoed aan de Deakin University, Australië. Voor de MA-scriptie deed hij onderzoek naar de kwestie van de terugkeer van illegaal verhandeld cultureel eigendom van en naar Turkije met betrekking tot beleidsconsistentie en goodwill.