Toen Brian Mikkelsen vorige week naar zijn werk fietste, zag hij vlammen en rook uit zijn werkplek komen. Onder alle omstandigheden een tragedie, maar het addertje onder het gras: het kantoor van Mikkelsen is het historische beursgebouw van Denemarken, Börsen. Terwijl brandweerlieden en dappere vrijwilligers een groot deel van de historische kunstcollectie konden terughalen voordat deze door de vlammen bezweek, werd het gebouw zelf dramatisch beschadigd voordat brandweerlieden de brand konden beheersen.
Hoewel er onmiddellijke vergelijkingen werden gemaakt met het inferno van de Notre Dame in 2019, zijn dit helaas niet de enige keren dat historische gebouwen de afgelopen jaren in vlammen zijn opgegaan. Deze omvatten de brand in 1992 in Windsor Castle in Engeland, de verwoesting in 1996 van het operagebouw La Fenice in Venetië, twee branden in de Schotse Glasgow School of Art in 2014 en 2018, en de rampzalige brand in 2018 in het Nationaal Museum van Brazilië, waar meer dan 90% van de Het archief van het Nationaal Museum van Brazilië ging verloren door brandschade – een resultaat dat curatoren wijten aan ontoereikende preventieve maatregelen en slecht onderhoud.
Deze catastrofes herinneren ons aan de kwetsbaarheid van het erfgoed, maar ook aan het belang van effectieve brandpreventie- en beheerstrategieën. Het combineren van technologische innovatie in preventieve maatregelen met internationale samenwerking zou soortgelijke tragedies in de komende jaren kunnen voorkomen.
Erfgoedgebouwen mogen niet langer afhankelijk zijn van ouderwetse rookmelders en brandblussers
Technologische innovaties op het gebied van brandveiligheid
Recente ontwikkelingen op het gebied van brandveiligheidstechnologie bieden nieuwe mogelijkheden om erfgoedsites te beschermen zonder hun historische integriteit in gevaar te brengen. Erfgoedgebouwen mogen niet langer afhankelijk zijn van ouderwetse rookmelders en brandblussers; er zijn nu veiligere en betrouwbaardere technologieën beschikbaar:
- Systemen voor vroege detectie: Moderne brandveiligheidsstrategieën beginnen vaak met vroege detectie, wat cruciaal is bij het voorkomen van aanzienlijke schade. Zeer gevoelige rookmelders en geavanceerde warmtebeeldcamera's zijn nu in staat de eerste tekenen van brand te detecteren, vaak voordat deze zichtbaar worden. Deze systemen kunnen discreet worden geïntegreerd, waardoor de esthetische en historische waarde van de locaties behouden blijft en tegelijkertijd robuuste monitoring en snelle responsmogelijkheden worden gegarandeerd.
- Watermistsystemen: Traditionele sprinklersystemen zijn weliswaar effectief, maar veroorzaken vaak aanzienlijke waterschade die net zo verwoestend kan zijn als de brand zelf, vooral in omgevingen met kwetsbare artefacten en materialen. Watermistsystemen vertegenwoordigen een aanzienlijke vooruitgang, waarbij gebruik wordt gemaakt van een fijne straal die het vuur afkoelt en zuurstof uit de lucht verdringt. Dit helpt branden te blussen zonder kwetsbare materialen in water te verdrinken.
- Brandcompartimentering: Deze techniek omvat het gebruik van brandwerende materialen en bouwstrategieën om branden binnen beperkte gebieden te beperken. Innovaties zoals opschuimende verven, die uitzetten bij blootstelling aan hitte om ruimtes af te sluiten en de verspreiding van vlammen te voorkomen, en brandwerende beglazing in ramen, zijn voorbeelden van hoe moderne materialen de inherente brandveiligheid van monumentale gebouwen kunnen vergroten zonder hun historische kenmerken in gevaar te brengen. karakter.
- Geautomatiseerde drones voor brandbestrijding: Het gebruik van drones bij brandbestrijding op erfgoedlocaties is een baanbrekende ontwikkeling. Deze drones kunnen snel gebieden bereiken die moeilijk of gevaarlijk zijn voor menselijke brandweerlieden. Uitgerust met brandblusmiddelen of watermistsystemen kunnen drones branden op uitdagende locaties effectief controleren en blussen – vaak het geval in historische gebouwen met slechte toegang.
Internationale samenwerking
Onderzoeks- en ontwikkelingspartnerschappen tussen universiteiten, technologiebedrijven en erfgoedorganisaties zoals UNESCO en ICOMOS zijn van cruciaal belang voor het bevorderen van brandveiligheidstechnologieën die zijn afgestemd op het behoud van erfgoed.
Het beschermen van waardevolle, kwetsbare geschiedenis is een gedeelde verantwoordelijkheid, en deze recente voorbeelden laten zien dat hier niet lichtvaardig mee moet worden omgegaan.